Opis
Acyklowir jest substancją syntetyczną, zbliżoną strukturą do guaniny (składnik kwasów nukleinowych jest komplementarny do cytozyny), podczas interakcji z określonymi enzymami acyklowir przekształca się w substancję farmakologicznie czynną. W komórkach generycznego Zovirax 5% zakażonych wirusami wytwarzany jest specyficzny enzym, kinaza tymidynowa, która poprzez kilka reakcji chemicznych przekształca acyklowir w trifosforan acyklowiru. W wyniku nasycenia cytoplazmy zakażonej komórki trifosforanem acyklowiru dochodzi do replikacji DNA z wirusów, co prowadzi do zakłócenia prawidłowego namnażania się wirusa i tworzenia nieżywych jednostek wirusowych. Mechanizm działania leku opiera się na jego podobieństwie strukturalnym do trifosforanu deoksyguanozyny, dzięki czemu podczas syntezy wirusowego DNA zachodzi konkurencyjne zastąpienie nukleotydu trifosforanem acyklowiru. Lek nie wpływa na zdrowe komórki organizmu, ponieważ brakuje im enzymu kinazy tymidynowej, a acyklowir pozostaje nieaktywną formą. Ponadto stężenia acyklowiru w zakażonych komórkach są znacznie wyższe niż w zdrowych komórkach. Lek wykazuje działanie wirusostatyczne w stosunku do wirusa opryszczki pospolitej typu I i II, wywołującego ospę wietrzną. Acyklowir jest umiarkowanie aktywny przeciwko cytomegalowirusom.
Przy długotrwałym stosowaniu leku, zwłaszcza u pacjentów z niedoborem odporności, zaobserwowano rozwój oporności wirusów na leki zawierające acyklowir. Odporne szczepy wirusów charakteryzują się niską zawartością lub zaburzeniem budowy kinazy tymidynowej, zmianami w strukturze wirusowej polimerazy DNA. Podczas stosowania leku w postaci maści do oczu acyklowir jest szybko wchłaniany przez rogówkę i tworzy wysokie stężenia w płynie wewnątrzgałkowym. Wchłanianie ogólnoustrojowe leku po nałożeniu na rogówkę jest nieznaczne, acyklowir praktycznie nie jest wykrywany w osoczu krwi, pewna ilość acyklowiru jest oznaczana w moczu. Przy stosowaniu preparatu w postaci maści wchłanianie ogólnoustrojowe acyklowiru jest znikome. Po podaniu preparatu w infuzji dożylnej maksymalne stężenie w osoczu krwi oznaczono w 1 godzinę po infuzji. Okres półtrwania u dorosłych wynosi 2,9 godziny, u noworodków 3,8 godziny. Po podaniu doustnym leku substancja czynna jest częściowo wchłaniana do całkowitego przepływu krwi. Przy przyjmowaniu leku w dawce 200 mg co 4 godziny maksymalne stężenie równowagi leku w osoczu krwi wynosi około 3,1 μmol, a minimalne stężenie równowagi leku wynosi około 1,8. Stopień asocjacji z białkami osocza jest niski (od 9 do 33%). Lek w wysokich stężeniach jest oznaczany w płynie mózgowo-rdzeniowym. Acyklowir jest częściowo metabolizowany w wątrobie. Jest wydalany głównie przez nerki, zarówno w postaci niezmienionej, jak i w postaci metabolitów. U osób starszych okres półtrwania acyklowiru nieco się wydłuża.
Przeciwwskazania
Zwiększona indywidualna wrażliwość na składniki leku. Zwiększona indywidualna wrażliwość na acyklowir i/lub walacyklowir.
Względnymi przeciwwskazaniami do stosowania leku są odwodnienie i upośledzenie czynności nerek.
Bądź ostrożny wyznaczaj pacjentów cierpiących na zaburzenia neurologiczne oraz z rozwojem niepożądanych skutków za pomocą leków cytotoksycznych.
Przedawkować
Przy stosowaniu nadmiernych dawek leku powoduje wzrost ilości mocznika i kreatyniny w surowicy krwi, a także rozwój niewydolności nerek. Ponadto przy przedawkowaniu leku obserwuje się zaburzenia neurologiczne w postaci omamów, aroPolska, drgawek i splątania. Z mocną dawką przekraczającą rozwój śpiączki.
Nie ma swoistego antidotum. W przypadku przedawkowania wskazana jest hemodializa.
Skutki uboczne
Krem:
Podczas aplikacji kremu mogą wystąpić miejscowe skutki uboczne, takie jak swędzenie, pieczenie, podrażnienie skóry w miejscu aplikacji. Ponadto pacjenci zauważyli suchość i łuszczącą się skórę, rozwój kontaktowego zapalenia skóry. Bardzo rzadko występowały reakcje alergiczne w postaci obrzęku naczynioruchowego.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.